Na początku lipca w Lucernie odbyły się finałowe zawody Pucharu Świata. Wcześniejsze edycje rozegrane zostały na początku maja w Zagrzebiu i w połowie czerwca we włoskim Varese.

Ze względu na termin zawodów w Chorwacji, które wyznaczone zostały na tyle wcześnie, że kolidowały z terminem Centralnych Wiosennych Regat Kontrolnych, reprezentacja Polski nie brała w nich udziału. Zawody PŚ są najważniejszymi testowymi zawodami sezonu umożliwiającymi konfrontacje z czołowymi reprezentacjami świata i najlepszą okazją do sprawdzania przyjętych koncepcji budowania poszczególnych osad. W sezonie 2023 jest to tym bardziej istotne, bo obecny cykl olimpijski jest z powodu pandemii krótszy o rok i czasu na składanie optymalnych składów jest wyraźnie mniej, na co narzekają nie tylko polscy szkoleniowcy.  Po zakończeniu igrzysk olimpijskich w Tokio i istotnych zmianach, które nastąpiły zarówno w grupie szkolonych zawodniczek i zawodników, jak i w składzie sztabu szkoleniowego, właśnie brak jednego sezonu jest największym wrogiem przygotowań do IO w Paryżu. Również obecny sezon charakteryzują liczne zmiany osobowe w składach poszczególnych osad. Jest to proces całkowicie zasadny i zrozumiały. Sztab szkoleniowy w sposób obiektywny i krytyczny musi szukać optymalnych zestawień, bazując na całym potencjale polskich wioślarek i wioślarzy.

Analizując poszczególne grupy szkoleniowe reprezentacji seniorów uczciwie trzeba przyznać, że są one na różnym etapie przygotowań.

Aleksander Wojciechowski wspomagany przez Roberta Sycza oraz Przemka Koneckiego odpowiadają za największą grupę szkoleniową naszej reprezentacji. W ich kompetencjach jest prowadzenie przygotowań męskich wioseł krótkich, męskiej wagi lekkiej i osady dwójki podwójnej kobiet, która złożona została ze srebrnych medalistek z Tokio Marty Wieliczko i Katarzyny Zillmann.

fot. J. Kowacic

Starty poszczególnych osad w zawodach Pucharu Świata w tej grupie realizowane były pod dyktando zmieniających się, czasami bardzo niespodziewanie, okoliczności.

Nasza czołowa osada – czwórka podwójna, która obecnie wydaje się stabilna pod kątem składu osobowego, startem w Varese, a przede wszystkim złotym medalem w mistrzostwach Europy w Bled, potwierdza swój wysoki poziom w światowym wioślarstwie. Wycofanie tej załogi z rywalizacji w Lucernie wynikało z niedyspozycji zdrowotnych Mateusza Biskupa, która już w trakcie królewskich regatach w Henley zakłóciła przebieg rywalizacji sportowej. 

Aleksander Wojciechowski promuje w konkurencji męskich jedynek niezwykle utalentowanego  Piotra Płomińskiego, wioślarza młodego pokolenia. Zawodnik, który w czasie, gdy zamieszczamy ten artykuł jest w Płowdiw, gdzie za chwilę rozpocznie walkę o czołową lokatę w młodzieżowych mistrzostwach świata, wystartował w obu edycjach PŚ zajmując odpowiednio 9. miejsce w Varese oraz 15. miejsce w Lucernie. Rywalizacja w gronie najwybitniejszych wioślarzy świata z pewnością dostarcza niezbędnego opływania i doświadczenia. W strefie rozważań szkoleniowych pozostaje jeszcze start Piotra w Belgradzie na dwójce podwójnej, gdzie na startujących czeka aż 11 kwalifikacji olimpijskich. Najbliższe tygodnie zadecydują o obsadzie konkurencji krótkowiosłowych na najważniejszych regatach sezonu 2023.

fot. J. Kowacic

W grupie "lekusów" trwa sportowa walka o obsadę jedynej konkurencji olimpijskiej. W grze jest trzech obecnie najlepszych zawodników wagi lekkiej w kraju.  Do doświadczonych Artura Mikołajczewskiego i Jerzego Kowalskiego dołączył utalentowany młodzieżowiec Daniel Gałęza. W zawodach Pucharu Świata zawodnicy tej kategorii na zmianę startowali w jedynkach. W Varese Jerzy Kowalski zajął 5. miejsce ustanawiając w półfinale rekord życiowy 6.51,63, zaś w Lucernie Mikołajczewski złoto przegrał ze Szwajcarem Andrim Struziną, którego na ostatnich metrach poniosły "ściany". Podczas tej imprezy dwójka, w której płynęli Kowalski i Gałęza, po niesłychanie wyrównanym biegu w finale B (bieg zamknął się w 3,5 sek., zaś cztery osady na metę wpłynęły w 0,6 sek.) zajęli ostatecznie 5. miejsce, kończąc zawody na miejscu 11. Kwalifikacje do Paryża uzyska pierwszych 7 osad belgradzkiego czempionatu. O ostatecznym składzie dwójki podwójnej zadecydują trenerzy podczas ostatniego przed MŚ zgrupowania w Wałczu.

W grupie kobiecej mamy przedłużającą się kontuzję Katarzyny Zillmann, która daje szansę Marcie Wieliczko na sprawdzenie swoich sił w skiffie. Starty w Varese, Henley oraz Lucernie wyraźnie służyły naszej zawodniczce, ponieważ z każdym startem czuje się pewniejsza i zmniejsza dystans do czołowych zawodniczek w tej konkurencji. Obecnie plasuje się w drugiej dziesiątce na świecie, ale wszystko wskazuje na to, że Marta właśnie w jedynce reprezentować nas będzie w Belgradzie, gdzie kwalifikacje olimpijskie uzyska 9 pierwszych zawodniczek.

fot. J. Kowacic

Kolejną grupą są wiosła długie kobiet, za którą od końca ubiegłego roku odpowiada Wojciech Jankowski. Szkoleniowiec, który od wielu lat prowadził męskich długowiosłowców po okresie wewnętrznej selekcji postawił na kilkuosobową grupę zawodniczek, które w bieżącym roku startowały w różnych układach osobowych. Do grupy po Varese dołączyła Joanna Dittmann, która w pierwszej części sezonu swoich szans szukała w wiosłach krótkich. Obecny poziom i liczebność grupy nie pozwalają na budowanie osady dwójki bez sterniczki, która mogłaby realnie włączyć się do światowej rywalizacji, więc cały potencjał lokowany jest w czwórce, która wystartowała na ME w Bled oraz pierwszej edycji PŚ.  Zawody w Varese osada płynąca w składzie W. Kaźmierczak, O. Michałkiewicz, Z. Lesner, B. Jęchorek zakończyła na miejscu 11., zaś w Lucernie zgłoszone zostały do startu w składzie W. Kaźmierczak, Z. Lesner, J.Dittmann, O.Michałkiewicz, jednak ze względu na kontuzję jednej z zawodniczek osada została wycofane jeszcze przed rozpoczęciem rywalizacji. Szkoleniowiec skład osady praktycznie ma zamknięty, jednak przed grupą stoi poważne wyzwanie, ponieważ w Belgradzie „paszporty” do Paryża uzyska jedynie 7 pierwszych osad. 

Waga lekka kobiet to grupa zawodniczek o bardzo wysokim poziomie talentu i determinacji. Trener Łukasz Pawłowski ma więc w swojej grupie cztery zawodniczki, które w obecnym sezonie pływały w układzie młodzieżowym (W.Kalinowska, J.Sobocińska) oraz seniorskim (K.Wełna, M.Radosz). W Varese Polskę reprezentowała osada młodzieżowa plasując się na 8. miejscu i tę samą lokatę wywalczyła w Lucernie osada seniorska. Mając taki potencjał można myśleć o stworzeniu optymalnej osady i walce o 7. miejsce w Belgradzie gwarantujące przepustki na igrzyska olimpijskie Paryż 2024. 

Następną kobiecą osadą są zawodniczki wioseł krótkich, które pod nadzorem szkoleniowym Anety Bełki-Siemion stworzyły  11-tą w Lucernie czwórkę podwójną (B. Streng, K. Duda, P. Chrzanowska oraz I. Gałek, którą po przedbiegu zastąpiła zgłoszona wstępnie w konkurencji W4- J.Dittmann). Uzyskiwane wyniki w tegorocznych startach nie pozwalają na optymizm co do podjęcia walki o kwalifikacje olimpijską, a przedstawione w MSiT założenia wynikowe na sezon 2023 zakładają wysłanie na mistrzostwa świata w Belgradzie wyłącznie osad mających realne szanse na miejsca dające paryskie „przepustki”.

fot. J. Kowacic   

Ostatnią grupą szkoleniową jest zespół wioseł długich mężczyzn, za którą od jesieni 2022 roku odpowiada Maciej Kurek. Szkoleniowiec dotychczasową część sezonu poświęcił na sprawdzanie wszelkich możliwych wariantów ustawienia osad skupiając się po mistrzostwach Europy na dwójce i czwórce bez sternika.

Dwójka bez sternika wystartowała w Varese w składzie Ł. Posyłajka, M. Szpakowski, gdzie uplasowała się na dobrym 8. miejscu, zaś do Lucerny wysłane zostały dwie kolejne osady, które miały porównać swój poziom w konfrontacji z najlepszymi dwójkami świata. Trudów rywalizacji nie wytrzymał organizm płynącego z Szymonem Pośnikiem Adama Wożniaka, co wymusiło wycofanie osady z rywalizacji, zaś druga polska dwójka (J. Kaczmarek, E. Jackowiak) zakończyła rywalizację na odległym 16. miejscu. 

Drugą najważniejszą testowaną w bieżącym roku osadą była czwórka bez sternika, która w zawodach PŚ w Varese płynęła w składzie J. Kaczmarek, E. Jackowiak, M. Burda, M. Wilangowski, zajmując tam 10. miejsce oraz w Lucernie wystartowała w zespole M. Wilangowski, Ł. Posyłajka, M. Burda, M. Szpakowski uzyskując wynik o jedną pozycję lepszy. Podczas ME reprezentacyjna czwórka w składzie E. Jackowiak, M. Burda, M. Wilangowski,  Ł. Posyłajka zajęła 5. miejsce. Szkoleniowiec, który do dyspozycji ma sporą liczbę zawodników zarówno starszych i utytułowanych, jak i wioślarzy młodego pokolenia nie ukrywa, że skrócony cykl olimpijski jest jedną z głównych przyczyn kłopotów z w pełni świadomym i przekonanym wyborem optymalnego składu osad, jednak zdaje sobie sprawę, że na niecałe dwa miesiące przed olimpijskimi kwalifikacjami należy ostatecznie zakończyć składanie osad i skupić się na spokojnym przygotowaniu do batalii o prawo startu w Paryżu.

fot. J. Kowacic

Analizując występy polskiej reprezentacji w zawodach Pucharu Świata, a szczególnie regat finałowych w Lucernie można zaobserwować, że wyrównana walka naszych osad miała miejsce do ok. 1500 metra.  Ostatnia pięćsetka obnażała jednak brutalnie brak wioślarskiego tzw. ”zdrowia”, który decydował o końcowych wynikach wyścigów. Należy jednak uwzględniać fakt, że polska reprezentacja nigdy nie traktowała Lucerny jako imprezy docelowej i podobny poziom dyspozycji miał miejsce także w poprzednich sezonach. 

Obecnie kadra seniorów przebywa w Zakopanem, gdzie do końca miesiąca ładować będzie "akumulatory", zaś od początku sierpnia rozpocznie się ostatni etap BPS-u i praca nad specjalizacją sportową i przygotowaniem optymalnej dyspozycji na pierwsze dni września. Mistrzostwa Świata w Belgradzie odbędą się w dniach 3-10 września.

Andrzej Krzepiński